از سری قواعد شمس تبریزی1

برگرفته از کتاب ملت عشق....

قاعده اول:کلماتی که برای توصیف پروردگار به کار می بریم ، همچون آینه ای است که خود را در آن می بینیم . هنگامی که نام خدا را می شنوی ابتدا اگر موجودی ترسناک و شرم آور به ذهنت بیاید ، به این معناست که تو نیز بیشتر مواقع در ترس و شرم به سر می بری . اما هنگامی که نام خدا را می شنوی ابتدا عشق و لطف و مهربانی به یادت بیاید ، به این معناست که این صفات در وجود تو نیز فراوان است .