جدیدا یه چالشی راه افتاده بین وبلاگ ها به نام چالش دلیل ادامه زندگی...........
والا هرچی فکر می کنم دلیلی برای ادامه زندگی ندارم......
البته نه اینکه به مرگ و خودکشی فکر کنما نه ولی اگر همین الان هم بمیرم با خاطری آسوده و قلبی سرشار از آرامش مردم..........
ولی یه چیزی رو باید اعتراف کنم و اینه که از مجهول بودن مرگ نه که ترس ولی حسی ناشناخته بهم دست میده........
باشد که مرگی آرام داشته باشیم......
بالاخره بعد از حدود 5ماه چشم به آسمون بودن و ناله کردن از گرمی هوا در اوج زمستون امروز خداوند بر ما هم نظر کرد و برفش را برایمان نازل فرمود.
باشد که شکرگزار باشیم...............
لعنت به این شرایط که باعث میشه یه دختر جوون 27-28ساله با لیسانس الهیات میشه نیروی خدماتی.................
برای گذران زندگی...
خدایا خودت کمک کن...........
آمین
تقریبا بیش از یک ماهه که ما گهواره ای در حال چرخیدن و لرزیدن هستیم.در یه مناطقی خونه های ملت خراب شدن و داخل چادر زندگی می کنن.
و با این اوصاف نه گله ای نه شکایتی هیچی به روال سابق داریم زندگی میکنیم البته کسی هم تحویلمون نمیگیره کلا
اما پایتخت یه کوچولو تکون خورد کلی زخمی و چند تا کشته داده ......
کل اینستا و تل*گرام پر شده از داستان زلزله.......
زندگی کلا تعطیل، همه اش استرس، بعضی ها هنوز شبا تو ماشین می خوابن
یعنی جون شما پایتخت نشینها از ما ارزشمندتره.........
نه والا پس شما هم مثل ما خودتونو بسپرین به خدا و شبا با خیال راحت بخوابین
باشد که این حادثه نیز بگذرد
آمین..........
